Spośród chorób współistniejących największy wpływ na
pogorszenie erekcji mają choroby sercowo-naczyniowe prowadzące
do tzw. naczyniopochodnych ED, spowodowanych upośledzeniem
przepływu krwi przez naczynia tętnicze prącia.

Niektóre dane wskazują:¹

• • Zaburzenia erekcji
  występuję u co 2 mężczyzny
• • Tylko co 4 z nich zgłasza się
  z problemem do lekarza

• Spośród wszystkich podtypów naczyniopochodne
  zaburzenia erekcji występują najczęściej.

• ED występują u ponad 50% mężczyzn z chorobami sercowo-
  naczyniowymi.

• 1 na 8 mężczyzn z ED zgłasza wcześniejsze wystąpienie
  chorób układu krążenia.

• ED pojawiają się średnio 3 lata przed pierwszym zdarzeniem
  sercowo-naczyniowym.

Przyczyny (ED)¹

• • psychologiczne (istotne
  szczególnie u młodszych
  pacjentów)
• • neurologiczne (uszkodzenia
  na poziomie centralnego i
  obwodowego układu
  nerwowego)
• • hormonalne
  (hipoandrogenemia)
• • polekowe (diuretyki, leki
  psychotropowe, β-adrenolityki)
• • związane z używkami lub
  chorobami przewlekłymi

Wszyscy pacjenci zgłaszający się do lekarza pierwszego kontaktu z
objawami ED powinni być diagnozowani pod kątem chorób układu
krążenia, zgodnie z obowiązującym kalkulatorem ryzyka CV
opracowanym przez American College of Cardiology.

Dalsze postępowanie zależy od wyniku.

Postępowanie w przypadku zaburzeń erekcji u pacjentów ze
stwierdzonymi chorobami układu krążenia opiera się na ocenie
wydolności fizycznej za pomocą testu wysiłkowego. Szacuje się, że
aktywność seksualna trwająca ok. 30 min z partnerem w stałym
związku odpowiada obciążeniu metabolicznemu ok. 2–3
metabolicznych równoważników pracy i nie powoduje większego
ryzyka niż wejście po schodach na 2. piętro.

W przypadku pacjentów o niskiej tolerancji wysiłku dalsze
decyzje, co do aktywności seksualnej oraz ewentualnego
leczenia ED podejmuje prowadzący kardiolog.

Inhibitory fosfodiesterazy 5 (PDE-5) to grupa leków pierwszego
rzutu w leczeniu naczyniopochodnej postaci ED. Do leków z tej
grupy należą takie substancje jak: sildenafil, tadalafil, wardenafil.

Mechanizm działania tych leków opiera się na hamowaniu PDE-5,
co prowadzi do zależnego od tlenku azotu gromadzenia się cGMP
wewnątrzkomórkowo. Inicjuje to kaskadę reakcji prowadzących do
rozluźnienia mięśni gładkich w obrębie ściany naczyń tętniczych i
wywołania erekcji. W organizmie występuje 11 izoform PDE.

Tadalafil ma najbardziej wybiórcze działanie w stosunku do
PDE-5 z całej grupy leków, co może się przekładać na mniejsze
ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.^1,2

Wpływ inhibitorów PDE-5 na ciśnienie tętnicze zarówno u
pacjentów normotensyjnych, jak również z dobrze kontrolowanym
nadciśnieniem tętniczym jest klinicznie nieistotny, pod warunkiem,
że nie są one stosowane łącznie z nitratami.^1,2

W niewydolności serca w klasie objawów NYHA I–II stosowanie
inhibitorów PDE-5 pozostaje bez wpływu na stabilność
hemodynamiczną. * Ich efekty mogą być niebezpieczne u
pacjentów z ciężką HF (zakres objawów NYHA III–IV), u których
mogą prowadzić do znaczącej hipotensji.¹

Badanie wykazało, że tadalafil nie ma wpływu na przepływ krwi
w naczyniach wieńcowych u pacjentów z przewlekłym
zespołem wieńcowym.^**,1

Tadalafil osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 2 h po
podaniu i ma okres półtrwania wynoszący 17,5 h.^1,2

• Działanie leku utrzymuje się do 36 godzin. Dzięki temu
  pacjent ma większą elastyczność w podejmowaniu
  aktywności seksualnej i nie musi jej skrupulatnie planować.

• Minimalny odstęp między przyjęciem tadalafilu a
  stosunkiem seksualnym, wymagany dla osiągnięcia
  efektywnego stężenia leku w osoczu wynosi 30 minut - lek
  powinien być przyjmowany minimum 30 minut przed
  stosunkiem.

• Do działania leku konieczna jest stymulacja seksualna

Posiłek nie wpływa na wchłanianie tadalafilu – lek może być
przyjmowany niezależnie od posiłku.

• Tadalafil nie może być jednocześnie stosowany z azotanami, ze
  względu na nasilony efekt hipotensyjny.

Odstęp między przyjęciem stosowanych przewlekle azotanów i
tadalafilu musi wynosić co najmniej 48 h.

• Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tadalafilu z doksazosyną.

• Należy zachować ostrożność stosując tadalafil z lekami
  hipotensyjnymi.

• Nie należy stosować tadalafilu z riocyguatem.

• Leki hamujące aktywność CYP3A4, takie jak ketokonazol,
  itrakonazol, erytromycyna, klarytromycyna, rytonawir i sok z
  grejpfruta mogą zwiększyć stężenie inhibitorów PDE-5 w osoczu,
  nasilając ich działanie zasadnicze oraz działania niepożądane.

• Spożywanie alkoholu może wpływać na zdolność pacjenta do
  uzyskania erekcji i prowadzić do przemijającej hipotensji. Nie
  należy spożywać dużych ilości alkoholu (stężenie alkoholu we krwi
  0,08% lub powyżej) w okresie przed przyjęciem i po przyjęciu
  tadalafilu, ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia
  zawrotów głowy podczas wstawania.